Annibale Carracci naceu en Bolonia en 1560 onde, xunto co seu irmán Agostino e o seu primo, crea a Academia Desiderosi (1582), modelo das modernas escolas de Belas Artes, na que se promove o estudo ao natural como paso previo á execución do lenzo. Viaxará a Parma, Venecia e Roma, onde estudará aos grandes mestres renacentistas, para desenvolver un canon de beleza clásico afastado do estilo manierista, predominante ata o momento.

Deste xeito, Italia verase dividida durante a primeira metade do século XVI, entre dúas correntes estilísticas: unha de corte clasicista encabezada por Annibale Carracci e outra tenebrista encabezada por Caravaggio, caracterizada por marcados contrastes de luz e sombra. O cadro de Carraci presenta á Magdalena asistida por dous anxos no momento da súa ascensión, pousando a súa man sobre unha caveira símbolo de penitencia e rexeitamento á vaidade mundana. Xunto a ela, aparecen un libro e un frasco de perfume, atributo principal de María Magdalena, ao asociarse coa pasaxe no que unge os pés de Cristo, para secalos despois co seu pelo.

Próximo ao cadro de Carracci, podemos ver outra Magdalena Penitente > , neste caso de Mateo Cerezo , un pintor español posterior, que presenta unha Magadalena tenebrista no seu retiro, adorando o crucifixo, vestida con manto negro e, como atributo, unha cadea, símbolo da expiación dos seus pecados. Os cadros de Mateo Cerdeira tiveron tanta aceptación que deles realizáronse numerosas copias.

A representación da Magdalena penitente abundou durante o século XVII como representación da éxtase espiritual e o arrepentimento.