Vicente Carducho nace en Florencia cara ao 1576, pero desenvolverá a maior parte da súa fecunda carreira para a corte de madrileña. Con oito anos de idade, se muda ao Escorial xunto co seu irmán, contratado por Felipe III para traballar na decoración do Escorial. En 1607, tras a morte do seu irmán, é nomeado a ocupar a súa praza como pintor do rei, desenvolvendo o seu traballo na corte xunto a Velazquez, ata a súa morte en Madrid en 1638.

Os seus personaxes, sempre moderados, son vestidos con hábitos repletos de calidades e brillos próximos ao estilo veneciano. A paixón de Carducho polo detalle secundario é habitual na súa produción, aquí presente no encartado da alfombra do primeiro plano, alarde pictórico e mostra da súa enorme calidade. A composición, xurdida de liñas sinxelas e claras a pesar da súa complexidade, é froito do dominio do espazo pictórico que ten o mestre florentino que, xunto coa súa gran capacidade narrativa, reparte o cadro en dous grandes planos. O primeiro, onde se desenvolve a acción principal, e un segundo plano de gran protagonismo, onde se mostra a visión que o santo Juan de Mata ten durante a súa primeira misa e que dá orixe á Orde dos Trinitarios.