Joaquín Sorolla, máximo representante do luminismo español, nace en Valencia en 1863, no seo dunha familia de clase media. Tras a repentina morte dos seus pais debido a unha epidemia de cólera, Sorolla e a súa irmá Concha múdanse a casa da súa tía materna. Tras a súa escolarización, resultou ser un alumno pouco aplicado debido á súa incansable afección polo debuxo, polo que o seu tío, cerrajero de profesión, decide instruírlle como aprendiz, permitíndolle asistir, polas noites, ás clases da Escola de Artes e Oficios.

En 1878, con quince anos, Sorolla entra na Escola de Belas Artes de San Carlos de Valencia, onde traba amizade co fillo de Antonio García, un dos fotógrafos máis importantes da cidade, que asumirá o papel de mecenas e protector. A relación entre ambos se estreita polo matrimonio de Sorolla con Clotilde, filla do fotógrafo, con quen compartirá o resto da súa vida. Tras varios anos en Italia e algunhas viaxes a París, en 1889, asíntanse en Madrid.

Esta obra que estamos a ver pertence ao proxecto para a decoración da biblioteca da Hispanic Society de Nova York, financiado polo magnate neoyorkino Archer Milton Huntington, fundador da Sociedade. Sorolla debía cubrir as paredes da estancia que sumaban un total de 75 metros lineais, para o que decide expor cadros independentes de gran formato que, unidos, creasen unha sorte de friso que ocupase todo o espazo. Os cadros, de temáticas lúdicas e laborais, mostran unha persoal visión do pintor sobre as comunidades españolas.

Este óleo titulado O boyero castelán, é froito das viaxes que Sorolla realiza para recompilar tipos populares, creando un imaxinario sobre a comunidade, que despois plasmará no óleo definitivo. Este cadro, por tanto, é unha sorte de ensaio para o gran lenzo da comunidade de Castela, que ocupará 14 metros de longo por 3,5 de alto, e no que integrará, por separado, aos personaxes representados neste óleo. O boyero castelán, de factura solta e rápida, é unha obra da etapa de plenitude de Joaquin Sorolla que, reinterpretando a estética do Realismo Costumista, procura un importante estudo da luz, onde a primacía da cor supera a preocupación polo debuxo, xerando un cadro de gran intensidade pictórica que supera o carácter de mero estudo preparatorio.