Juan de Arellano (Madrid, 1614-1676), foi un pintor español de éxito especializado en cadros florais. As súas pinturas, de influencia flamenca e italiana, tiveron unha gran acollida na corte española, en representación dunha vertente artística intelectual.

Fronte á corrente contrareformista popular, idónea para difundir ideas católicas, estoutra rama expón lecturas simbólicas xogando cos significados ocultos no cadro. Neste caso, as follas marchitas do primeiro vaso suxiren unha lectura en clave de Vanitas.  O termo vanitas, atópase por primeira vez en palabras de Salomón, quen dixo: Vanitas vanitatum omnia vanitas (Vaidade de vaidades, todo é vaidade).

É unha temática moi estendida ao longo do barroco, usada na pintura como reflexión sobre a fugacidade da vida e a inutilidade dos praceres pasaxeiros ante a certeza da morte. Esta lectura vese reforzada polo segundo Vaso situado na parte superior, composto por flores brillantes e frescas, situado fronte a un espello que reflicte a súa imaxe, símbolo da fraxilidade do visible.

Arellano tamén realizou colaboracións con outros artistas, ao encargarse de rodear figuras con composicións florais, o que era habitual no século XVII. Un exemplo destas colaboracións, podémolo atopar habitualmente nesta sala, no cadro Guirnalda de froitas coa virxe e o Neno > atribuído a Joris van Son, un artista flamenco nado en Anveres.

Este tipo de decoración, nace a principios do XVII e  foi desenvolvida durante todo o século. A guirnalda representada, de estilo barroco, organizar en grupos que xorden dunha estrutura en pedra. Decorada con froitas e flores, ten un rico sentido iconográfico. Exemplo diso son as bolboretas brancas símbolo de salvación e resurrección debido á súa metamorfose.